بهترین خاطره ی انقلاب این است که همه از خودشان بیرون آمدند و در انقلاب حل شدند.
در دوران انقلاب و در مقاطعی از دوران جنگ هم همین طور بود.
ناگهان یک فرمان از امام صادر می شد، می دیدید که مردم دیگر سر از پا نمی شناسند.
پدر به پسر می گوید، من می روم؛ پسر به پدر می گوید، من می روم؛ مادر به هر دو می گوید، هردوتان بروید. مال می دهند، جان می دهند و اصلاً خودی مطرح نیست.
همین مقطعها بوده که انقلاب را نگهداشته است؛ اشتباه نشود. این طور نیست که خیال کنیم در همه ی این احوال دوازده ساله، ما هر لحظه انقلاب را نگه می داشتیم. نه، لحظه هایی هم داشتیم بندهای انقلاب را باز می کردیم. آن جایی که باز انقلاب جان گرفته، نفس کشیده و بالا آمده، همین مقاطع حساس است که ناگهان جمع کثیر و قابل توجهی، گاهی هم همه ی مردم، دیگر از «خود» فراموش کردند و به میدان «کل» و میدان انقلاب و کشور و اسلام آمدند.
البته چنین چیزهایی، فقط به برکت اسلام و دین قابل تحقق است و لاغیر. مراسم شما باید اینها را به یاد مردم بیاورد.
#بیانات بصیر رهبری در دیدار با اعضای شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی و مسئولان ستاد برگزاری دههی فجرـ۱۱/۱۰/۶۹
منبع:روزنامه کیهان، شماره ۲۰۰۱۹ به تاریخ ۱۹/۶/۹۰